Μιά μάνα είχε ‘να παιδί
μιά μόνη θυγατέρα
ο ήλιος δεν την έβλεπε
την νύχτα και την μέρα.
Στα σκοτεινά την χτένιζε
με ασημένιο χτένι
στα πούπουλα την κοίμαγε
την μοσχαναθρεμμένη.
μιά μόνη θυγατέρα
ο ήλιος δεν την έβλεπε
την νύχτα και την μέρα.
Στα σκοτεινά την χτένιζε
με ασημένιο χτένι
στα πούπουλα την κοίμαγε
την μοσχαναθρεμμένη.
Δεν πέρασε πολύς καιρός
πεθαίνει η μητέρα
και μένει η κόρη ορφανή
μικρή και χαϊδεμένη.
Δεν περνάει πολύς καιρός
παντρεύεται ο πατέρας
παίρνει γυναίκα μιά κακιά
που σεβασμούς δεν είχε.
Πιάνει της κόβει τα μαλλιά
του κεφαλιού στολίδι
της βγάζει κι απ’ το δάχτυλο
τ’ ωραίο δαχτυλίδι.
Εσύ ‘σαι κόρη ορφανή
δεν πρέπει να γυρίζεις
σύρε μέσα στο σπιτικό
και δούλα να μας γίνεις.
Την πιάσαν τα παράπονα
κι άρχισε να κλαίει
την νύχτα τα μεσάνυχτα
σηκώνεται και λέει.
Ώ χάρε δεν εχόρτασες
τόσα κορμιά πού πήρες
πήρες και την μανούλα μου
τον Άδη να γιομίσεις.
Ώ χάρε δώσ’ μου τα κλειδιά
την μαύρη γη ν’ ανοίξω
να βρω ‘κει την μανούλα μου
να της τα μολογήσω.
Χάρος της δίνει τα κλειδιά
την μαύρη γη ν’ ανοίξει
να βρεί και την μανούλα της
να της τα μολογήσει.
Πηγή: Ψηφιακή Βιβλιοθήκη ΕΚΠΑ «Πέργαμος»
Συλλογή λαογραφικής ύλης εκ του χωρίου Αλευρούς, της επαρχίας Λακεδαίμονος, του νομού Λακωνίας
Δήμητρα Ιωάν. Ζιάβρα, Αθήνα 1968
Διάφορα άλλα δημοτικά τραγούδια